پارادوکس بنیادی

در طی همه گیری ، تجارت بزرگ به دلیل تولید کالاهای زیادی برای جامعه بسیار خوب عمل کرده است. در یک سال ناخوشایند برای اکثر شرکت ها ، اقلیتی خوش درخشیده اند: گروه های دارویی که با شکار واکسن Covid-19 تقویت می شوند. غول های فناوری که متمایل به روند کار در خانه هستند. و خرده فروشان نیازهای آنلاین قفل را ارائه می دهند.

بسیاری استدلال می کنند که دلایل چنین داستان های موفقیت آمیزی واضح است. اما هر مشاغلی که ممکن است در این گروه باشد موفق نبوده است. برای درک بهتر موارد غالب ، بسیاری از نظریه پردازان تجارت به توضیحاتی که در فلسفه حاکمیت شرکتی به عنوان "نظریه نمایندگی" معروف است متوسل شده اند.

به طور خلاصه ، آمازون ها و زوم های این جهان به دلیل رابطه نسبتاً مستقیم بین سهامداران ، به عنوان مدیران اصلی و مدیران شرکت ، به عنوان کارگزاران ، پیروز شدند - اجازه می دهد عرضه و تقاضا با سرعت و کارآیی مجدد بازبینی شود. 

با این حال ، آنچه که به نظر می رسد این تئوری قادر به توضیح نیست ، بسیاری از افراد چند ملیتی بزرگ هستند که در سراسر همه گیری که این رابطه برای آنها بسیار کمتر مستقیم است ، یعنی شرکت های تحت مالکیت بنیاد ، غالب شده اند. اینها شرکتهایی هستند که تمایل دارند تحت کنترل کامل یک هیئت مدیره خود انتصابی قرار گیرند که خسارت آنها کاملاً از سودآوری شرکت جدا شده است و هیچ کس نمی تواند آنها را حذف یا جایگزین کند مگر خود آنها.

شرکتهای موردنظر شرکتهایی هستند که توسط "بنیادهای صنعتی" کنترل می شوند ، واحدهایی غیرانتفاعی هستند که دارای منافع کنترل در یک شرکت تجاری غیر معمول هستند. یک بنیاد صنعتی معمولاً فقط یک شرکت واحد را کنترل می کند ، اگرچه می تواند بسیاری از شرکتهای تابعه را کنترل کند و توسط بنیانگذار آن شرکت ایجاد شد تا کنترل شرکت را بر ابد حفظ کند. مدیران یک بنیاد صنعتی عموماً هیچگونه انگیزه ای دریافت نمی کنند و به طرز چشمگیری ، معمولاً خود انتصابی هستند و بنابراین از آرا share سهامداران و تصاحب خصمانه در امان هستند.

تعدادی از شرکتهای بسیار موفق در سراسر جهان تحت مالکیت بنیادها هستند. به عنوان نمونه می توان به شرکت های کلاس جهانی مانند برتلسمان ، هاینکن ، ایکیا ، رابرت بوش ، کرونوسپان ، رولکس ، گروه تاتا و کارلسبرگ اشاره کرد. موسسات موسوم به "بنیادهای صنعتی" که مالک آنها هستند ، م institutionsسسات غیرانتفاعی هستند که به طور معمول مالکیت تجارت و خیرخواهی را با هم ترکیب می کنند ، اما هدف تجاری را اولویت می دهند.

برخلاف آنچه نظریه پردازان آژانس معتقدند ما ، به نظر می رسد داده ها و پیش بینی های کلی سال گذشته نشان می دهد که شرکت های تحت بنیاد به طور متوسط ​​به همان اندازه شرکت های سرمایه گذار یا خانوادگی سودآور بوده اند.

تبلیغات

از آنجا که چنین بنیادهای صنعتی نمایانگر ناهنجاری جذابی است. به عنوان نهادهای غیرانتفاعی با حداقل تنوع ، موفقیت مداوم شرکت هایی که آنها کنترل می کنند چالشی جدی برای نظریه نمایندگی استاندارد است. شواهد نشان می دهد که سودآوری شرکت های تحت مالکیت بنیاد به ساختار حاکمیت بنیاد و به ویژه به رابطه بین هیئت مدیره بنیاد و مدیریت شرکت تابعه بنیاد بستگی دارد.

یک مثال مفید در این زمینه Kronospan است ، شرکتی که ریشه در صنعت الوار به اواخر قرن نوزدهم برمی گردد. تحت نظر مالک و مدیر عامل شرکت Kronospan ، پیتر کایندل ، این شرکت از پتانسیل یکپارچه بازار یکپارچه برای تقویت قدرت خود در صنعت بومی خود - تبدیل شدن به بزرگترین تولید کننده پانل های مبتنی بر چوب در جهان - استفاده کرده و در عین حال تنوع خود را فراتر از بخش اولیه می دهد.

کرونوسپان بیش از 30 سایت تولید پانل چوبی در بلاروس ، روسیه ، اوکراین ، لتونی ، لهستان ، جمهوری چک ، اسلواکی ، بلغارستان ، رومانی ، صربستان ، کرواسی و مجارستان و همچنین کارخانه ها و شعبات در ایالات متحده دارد. فروش جهانی کرونوسپان در هر سال بیش از 4.5 میلیارد یورو است و بیش از 11,000 نفر در این شرکت اشتغال دارند. 

تعدادی از مationsسسات خصوصی در لیختن اشتاین بعنوان شرکت اصلی برای اکثریت قریب به اتفاق سازمانهای 200+ کرونوسپان شناخته شده در سراسر جهان عمل می کنند. انعطاف پذیری و موفقیت مداوم کرونوسپان در طی 18 ماه گذشته و بیشتر نشان دهنده یک رابطه بسیار نزدیک و مستقیم بین هیئت مدیره بنیاد و شرکت های تابعه صنعتی آن است.

اگرچه ساختار دقیق آن محرمانه است ، اما به احتمال زیاد تحت یک ساختار حاکمیتی فعالیت می کند که در آن اطلاعات و تصمیمات برای مدیران بنیاد به گونه ای تنظیم می شود که آنها را به شدت با نقش فرض شده خود به عنوان صاحبان مجازی شرکت عامل شناسایی کنند. .

توضیحات دیگری که برای موفقیت مستمر شرکتهای تحت مالکیت ارائه می شود ، آزاد بودن از کوتاه مدت بودن و فداکاری در امور خیریه است. با این حال ، در این بیشترین آزمایشات اخیر ، مشوق های کوتاه مدت از اهمیت بالاتری برخوردار بوده و قطعاً خیریه در جایگاه آخر قرار گرفته است.

به احتمال زیاد موفق ترین شرکتهای تحت مالکیت بنیادی آنهایی هستند که ارتباطات داخلی و ساختار حاکم بر آنها شباهت زیادی به شرکتهای تحت سرمایه گذاری دارد. با این فرض ، تناقض ظاهری شرکت های تحت بنیاد از بین می رود.

به اشتراک گذاشتن این مقاله: